نوشته شده توسط : مصطفی ترکمن

بال و پر

كاش خدا دهد مرا بال و پرً‌‌ي ببینم ات

كز پی عمر رفته باز یک نظري ببينم ات               

كاش  خدا  به  قلب  تو مهر وفا  عطا كند

تا كه تو مهربان شوي مختصري ببينم ات              

كاش تمام شب روم كوه به كوه و دشت ها

تا كه پس از شب سیا در سحري ببينم ات               

كاش بوقت مُردن ام تو به عيادتم شوي

تا كه سپارم جان و با چشم تري ببينم ات              

كاش اگر به هجرت ام بخت شود بكام دل

تا  به  ديار  ديگران  در  سفري ببينم ات              

كاش كه از جفاي خويش بگزري وفا كني

تا  نزند  غم  تو  بر دل؛ شرري ببينم ات            

كاش (حبيب) را كُشي تا برسد به آرزو

قبل  از آنكه  نازنين  با ديگري ببينم ات 

   

        



:: موضوعات مرتبط: عشق و شعر , ,
:: بازدید از این مطلب : 722
|
امتیاز مطلب : 20
|
تعداد امتیازدهندگان : 7
|
مجموع امتیاز : 7
تاریخ انتشار : 15 مهر 1398 | نظرات ()
نوشته شده توسط : مصطفی ترکمن

اگر لذت ترك لذت بداني
دگر شهوت نفس لذت نخواني


از سينه تنگم دل ديوانه گريزد
ديوانه عجب نيست كه از خانه گريزد

 عاشقي پيداست از زاري دل
نيست بيماري چو بيماري دل

 روزاحباب تو نوراني الي يوم الحساب
روزاعداي تو ظلماني الي يوم القيام

 ديوانه كرد آرزوي وصل او مرا
از سر برون نمي‌رود اين آرزو مر

 گفتمش نقاش را نقشي بكش از زندگي
با قلم نقش حبابي بر لب دريا كشيد

 آنكةعاشقانةخنديدخندهاي منودزديد
پشت پلك مهربوني خواب يك توطئةميديد

 توراميبينم وميلم زيادت ميشود هردم
توراميبينم ودردم زيادت ميشود دردم

هركسي هم نفسم شددست آخرقفسم شد
منه ساده بخيالم كه همه كاروكسم شد

نيازارم ز خود هرگز دلي را
كه مي ترسم در آن جاي تو باشد

 گر بي خبر آمديم به كوي تو، دور نيست
فرصت نيافتيم كه خود را خبر كنيم

 گرچه میدانم نمي‌آيد،ولي هردم از شوق
سوي درمي‌آيم و هرسو،نگاهي میکنم

 از سوز محبت چه خبر اهل هوس را
اين اتش عشق است نسوزد همه كس را

 آورم پيش تو از شوق پيام دگران
گويمت تا سخن خويش به نام دگران

 من بخال لبت اي دوست گرفتار شدم
چشم بيمار تو را ديدم و بيمار شدم

 گاه گاهي به من ازمهر پيامي بفرست
فارغ ازحال خود و جان و جهانم مگذار

 غمي خواهم كه غمخوارم تو باشي
دلي خواهم كه دل آزارم تو باشي

 گر نرخ بوسه را لب جانان به جان كند
حاشا كه مشتري سر مويي زيان كند

گر هيچ مرا در دل تو جاست بگو
گر هست بگو نيست بگو راست بگو

 صبر در جور و جفاي تو غلط بود غلط
تكيه بر عهد و وفاي تو غلط بود غلط

 گرچه هرلحظه زبيداد تو خونين جگرم
هم بجان توكه ازجان بتو مشتاق ترم

 غير از غم عشق تو ندارم , غم ديگر
شادم كه جز اين نيست مرا همدم ديگر

 دل كه آشفته روي تو نباشد دل نيست
آنكه ديوانه خال تو نشد عاقل نيست

 زدرد عشق توبا كس حكايتي كه نكردم
چرا جفاي تو كم شد؟شكايتي كه نكردم

 تو كيستي،كه اينگونه،بي تو بي تابم؟
شب از هجوم خيالت نمي برد خوابم

 بشنو از ني چون شكايت ميكند
از جداييها حكايت ميكند



:: موضوعات مرتبط: شعر , ,
:: بازدید از این مطلب : 477
|
امتیاز مطلب : 26
|
تعداد امتیازدهندگان : 8
|
مجموع امتیاز : 8
تاریخ انتشار : 13 مهر 1398 | نظرات ()
نوشته شده توسط : مصطفی ترکمن
یعنی چه (حافظ)
ناگهان پرده بر انداخته ای یعنی چه                    مست از خانه برون تاخته ای یعنی چه

 

زلف در دست صبا گوش به فرمان رقیب            این چنین با همه در ساخته ای یعنی چه

شاه خوبانی و منظور گدایان شده ای                    قدر این مرتبه نشناخته ای یعنی چه

نه سر زلف خود اول تو به دستم دادی                     بازم از پای در انداخته ای یعنی چه

سخنت رمز دهان گفت و کمر سر درون                  و ز میان تیغ به ما آخته ای یعنی چه

هر کی از مهره مهر تو به نقشی مشغول             عاقبت با همه کج باخته ای یعنی چه

حافظا در دل تنگت چو فرود آمد یار                           خانه از غیر نپرداخته ای یعنی چه



:: موضوعات مرتبط: حافظ شیرازی , ,
:: بازدید از این مطلب : 671
|
امتیاز مطلب : 23
|
تعداد امتیازدهندگان : 7
|
مجموع امتیاز : 7
تاریخ انتشار : 13 مهر 1398 | نظرات ()
نوشته شده توسط : مصطفی ترکمن

شوق پر کشیدن است در سرم قبول کن

دلشکسته ام اگر نمیپرم قبول کن

 

اینکه دور دور باشم از تو و نبینمت

جا نمیشود به حجم باورم قبول کن

 

گاه پر زدن در اسمان شعرهات را

از من از منی که یک کبوترم قبول کن

 

در اتاق رازهای تو سرک نمیکشم

بیش از انچه خواستی نمیپرم قبول کن

 

قدر یک قفس در خلوتت بهم نمیخورد

گاه نامه ای میبرم می اورم قبول کن

 

گفته ای که عشق ما جداست شعر مان جدا

بی تو من نه عاشقم نه شاعرم قبول کن

 

اب.....

وقتی اب اینقدر از کذشته از سرم

من نمی توانم از تو بگذرم قبول کن

 



:: موضوعات مرتبط: شعر , ,
:: بازدید از این مطلب : 573
|
امتیاز مطلب : 23
|
تعداد امتیازدهندگان : 8
|
مجموع امتیاز : 8
تاریخ انتشار : 8 مهر 1398 | نظرات ()
نوشته شده توسط : مصطفی ترکمن

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را                          به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را
بده ساقی می باقی که در جنت نخواهی یافت                  کنار آب رکن آباد و گلگشت مصلا را
فغان کاین لولیان شوخ شیرین کار شهرآشوب                   چنان بردند صبر از دل که ترکان خوان یغما را
ز عشق ناتمام ما جمال یار مستغنی است                         به آب و رنگ و خال و خط چه حاجت روی زیبا را
من ازآن حسن روزافزون که یوسف داشت دانستم           که عشق از پرده عصمت برون آرد زلیخا را
اگر دشنام فرمایی و گر نفرین دعا گویم                              جواب تلخ می‌زیبد لب لعل شکرخا ر
نصیحت گوش کن جانا که از جان دوست‌تر دارند                جوانان سعادتمند پند پیر دانا را
حدیث از مطرب و می گو و راز دهر کمتر جو                        که کس نگشود و نگشاید به حکمت این معما را
غزل گفتی و در سفتی بیا و خوش بخوان حافظ                  که بر نظم تو افشاند فلک عقد ثریا را

 



:: موضوعات مرتبط: حافظ شیرازی , ,
:: بازدید از این مطلب : 21309
|
امتیاز مطلب : 27
|
تعداد امتیازدهندگان : 10
|
مجموع امتیاز : 10
تاریخ انتشار : 8 مهر 1398 | نظرات ()
نوشته شده توسط : مصطفی ترکمن

اگه از یاد تو رفتم

اگه رفتی تو زدستم

اگه یاد دیگرونی ...

من هنوز عاشقت هستم

با وجود اینکه گفتی

دیگه قهری تا قیامت

 با تموم سادگی هام

گفتم اما به سلامت

 شاید این خوابه که دیدم

هر چه حرف از تو شنیدم

قلب ناباور من گفت

 من به عشقم....نرسیدم!

پیش از این نگفته بودی

غیر من کسی رو داری توی گریه توی شادی

سر رو شونه هاش بذاری تو رو می بخشم و هرگز دیگه یادت نمی افتم

برو زیبای عزیزم ... تو گرونی ... من چه مفتم

 



:: موضوعات مرتبط: شعر , ,
:: بازدید از این مطلب : 522
|
امتیاز مطلب : 21
|
تعداد امتیازدهندگان : 7
|
مجموع امتیاز : 7
تاریخ انتشار : 4 مهر 1398 | نظرات ()
نوشته شده توسط : مصطفی ترکمن

عشق ورزیدم و عقلم به ملامت برخاست

                            کان که عاشق شد از او حکم سلامت برخاست

هر که با شاهد گلروی به خلوت بنشست

                                       نتواند ز سر راه ملامت برخاست

که شنیدی که برانگیخت سمند غم عشق

                                   که نه اندر عقبش گرد ندامت برخاست

عشق غالب شد و از گوشه نشینان صلاح

                                    نام مستوری و ناموس کرامت برخاست

در گلستانی کان گلبن خندان بنشست

                                 سرو آزاد به یک پای غرامت برخاست

گل صدبرگ ندانم به چه رونق بشکفت

                                 یا صنوبر به کدامین قد و قامت برخاست

دی زمانی به تکلف بر سعدی بنشست

 

                                فتنه بنشست چو برخاست قیامت برخاست

 



:: موضوعات مرتبط: شعرهای سعدی , ,
:: بازدید از این مطلب : 750
|
امتیاز مطلب : 31
|
تعداد امتیازدهندگان : 9
|
مجموع امتیاز : 9
تاریخ انتشار : 4 مهر 1398 | نظرات ()
نوشته شده توسط : مصطفی ترکمن
دوست می‌دارم من این نالیدن دلسوز را   تا به هر نوعی که باشد بگذرانم روز را
شب همه شب انتظار صبح رویی می‌رود   کان صباحت نیست این صبح جهان افروز را
وه که گر من بازبینم چهر مهرافزای او   تا قیامت شکر گویم طالع پیروز را
گر من از سنگ ملامت روی برپیچم زنم   جان سپر کردند مردان ناوک دلدوز را
کامجویان را ز ناکامی چشیدن چاره نیست   بر زمستان صبر باید طالب نوروز را
عاقلان خوشه چین از سر لیلی غافلند   این کرامت نیست جز مجنون خرمن سوز را
عاشقان دین و دنیاباز را خاصیتیست   کان نباشد زاهدان مال و جاه اندوز را
دیگری را در کمند آور که ما خود بنده‌ایم   ریسمان در پای حاجت نیست دست آموز را
سعدیا دی رفت و فردا همچنان موجود نیست   در میان این و آن فرصت شمار امروز را

پیش ما رسم شکستن نبود عهد وفا را   الله الله تو فراموش مکن صحبت ما را
قیمت عشق نداند قدم صدق ندارد   سست عهدی که تحمل نکند بار جفا را
گر مخیر بکنندم به قیامت که چه خواهی   دوست ما را و همه نعمت فردوس شما را
گر سرم می‌رود از عهد تو سر بازنپیچم   تا بگویند پس از من که به سر برد وفا را
خنک آن درد که یارم به عیادت به سر آید   دردمندان به چنین درد نخواهند دوا را
باور از مات نباشد تو در آیینه نگه کن   تا بدانی که چه بودست گرفتار بلا را
از سر زلف عروسان چمن دست بدارد   به سر زلف تو گر دست رسد باد صبا را
سر انگشت تحیر بگزد عقل به دندان   چون تأمل کند این صورت انگشت نما را
آرزو می‌کندم شمع صفت پیش وجودت   که سراپای بسوزند من بی سر و پا را
چشم کوته نظران بر ورق صورت خوبان   خط همی‌بیند و عارف قلم صنع خدا را
همه را دیده به رویت نگرانست ولیکن   خودپرستان ز حقیقت نشناسند هوا را
مهربانی ز من آموز و گرم عمر نماند   به سر تربت سعدی بطلب مهرگیا را
هیچ هشیار ملامت نکند مستی ما را   قل لصاح ترک الناس من الوجد سکاری

 


 
 
 
ای نفس خرم باد صبا   از بر یار آمده‌ای مرحبا
قافله شب چه شنیدی ز صبح   مرغ سلیمان چه خبر از سبا
بر سر خشمست هنوز آن حریف   یا سخنی می‌رود اندر رضا
از در صلح آمده‌ای یا خلاف   با قدم خوف روم یا رجا
بار دگر گر به سر کوی دوست   بگذری ای پیک نسیم صبا
گو رمقی بیش نماند از ضعیف   چند کند صورت بی‌جان بقا
آن همه دلداری و پیمان و عهد   نیک نکردی که نکردی وفا
لیکن اگر دور وصالی بود   صلح فراموش کند ماجرا
تا به گریبان نرسد دست مرگ   دست ز دامن نکنیمت رها
دوست نباشد به حقیقت که او   دوست فراموش کند در بلا
خستگی اندر طلبت راحتست   درد کشیدن به امید دوا
سر نتوانم که برآرم چو چنگ   ور چو دفم پوست بدرد قفا
هر سحر از عشق دمی می‌زنم   روز دگر می‌شنوم برملا
قصه دردم همه عالم گرفت   در که نگیرد نفس آشنا
گر برسد ناله سعدی به کوه   کوه بنالد به زبان صدا


ساقی بده آن کوزه یاقوت روان را   یاقوت چه ارزد بده آن قوت روان را
اول پدر پیر خورد رطل دمادم   تا مدعیان هیچ نگویند جوان را
تا مست نباشی نبری بار غم یار   آری شتر مست کشد بار گران را
ای روی تو آرام دل خلق جهانی   بی روی تو شاید که نبینند جهان را
در صورت و معنی که تو داری چه توان گفت   حسن تو ز تحسین تو بستست زبان را
آنک عسل اندوخته دارد مگس نحل   شهد لب شیرین تو زنبورمیان را
زین دست که دیدار تو دل می‌برد از دست   ترسم نبرم عاقبت از دست تو جان را
یا تیر هلاکم بزنی بر دل مجروح   یا جان بدهم تا بدهی تیر امان را
وان گه که به تیرم زنی اول خبرم ده   تا پیشترت بوسه دهم دست و کمان را
سعدی ز فراق تو نه آن رنج کشیدست   کز شادی وصل تو فرامش کند آن را
ور نیز جراحت به دوا باز هم آید   از جای جراحت نتوان برد نشان را


:: موضوعات مرتبط: شعرهای سعدی , ,
:: بازدید از این مطلب : 816
|
امتیاز مطلب : 29
|
تعداد امتیازدهندگان : 10
|
مجموع امتیاز : 10
تاریخ انتشار : 4 مهر 1398 | نظرات ()
نوشته شده توسط : مصطفی ترکمن

خبرت خرابتر کرد جراحت جداییتو چه ارمغانی آری که به دوستان فرستیبشدی و دل ببردی و به دست غم سپردیدل خویش را بگفتم چو تو دوست می​گرفتمتو جفای خود بکردی و نه من نمی​توانمچه کنند اگر تحمل نکنند زیردستانسخنی که با تو دارم به نسیم صبح گفتممن از آن گذشتم ای یار که بشنوم نصیحتتو که گفته​ای تامل نکنم جمال خوباندر چشم بامدادان به بهشت برگشودن

 

چو خیال آب روشن که به تشنگان نماییچه از این به ارمغانی که تو خویشتن بیابیشب و روز در خیالی و ندانمت کجایینه عجب که خوبرویان بکنند بی​وفاییکه جفا کنم ولیکن نه تو لایق جفاییتو هر آن ستم که خواهی بکنی که پادشاهیدگری نمی​شناسم تو ببر که آشناییبرو ای فقیه و با ما مفروش پارساییبکنی اگر چو سعدی نظری بیازمایینه چنان لطیف باشد که به دوست برگشایی



:: موضوعات مرتبط: شعرهای سعدی , ,
:: بازدید از این مطلب : 682
|
امتیاز مطلب : 31
|
تعداد امتیازدهندگان : 9
|
مجموع امتیاز : 9
تاریخ انتشار : 3 مهر 1398 | نظرات ()
نوشته شده توسط : مصطفی ترکمن

من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفاییدوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادمای که گفتی مرو اندر پی خوبان زمانهآن نه خالست و زنخدان و سر زلف پریشانپرده بردار که بیگانه خود این روی نبیندحلقه بر در نتوانم زدن از دست رقیبانعشق و درویشی و انگشت نمایی و ملامتروز صحرا و سماعست و لب جوی و تماشاگفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویمشمع را باید از این خانه به دربردن و کشتنسعدی آن نیست که هرگز ز کمندت بگریزدخلق گویند برو دل به هوای دگری ده

 

عهد نابستن از آن به که ببندی و نپاییباید اول به تو گفتن که چنین خوب چراییما کجاییم در این بحر تفکر تو کجاییکه دل اهل نظر برد که سریست خداییتو بزرگی و در آیینه کوچک ننماییاین توانم که بیایم به محلت به گداییهمه سهلست تحمل نکنم بار جداییدر همه شهر دلی نیست که دیگر برباییچه بگویم که غم از دل برود چون تو بیاییتا به همسایه نگوید که تو در خانه ماییکه بدانست که دربند تو خوشتر که رهایینکنم خاصه در ایام اتابک دو هوایی



:: موضوعات مرتبط: شعرهای سعدی , ,
:: بازدید از این مطلب : 678
|
امتیاز مطلب : 34
|
تعداد امتیازدهندگان : 10
|
مجموع امتیاز : 10
تاریخ انتشار : 3 مهر 1398 | نظرات ()
نوشته شده توسط : مصطفی ترکمن

نه طریق دوستانست و نه شرط مهربانی

                 که به دوستان یک دل سر دست برفشانی

دلم از تو چون برنجد که به وهم درنگنجد

                 که جواب تلخ گویی تو بدین شکردهانی

نفسی بیا و بنشین سخنی بگو و بشنو

                  که به تشنگی بمردم بر آب زندگانی

غم دل به کس نگویم که بگفت رنگ رویم

                   تو به صورتم نگه کن که سرایرم بدانی

عجبت نیاید از من سخنان سوزناکم

                   عجبست اگر بسوزم چو بر آتشم نشانی

دل عارفان ببردند و قرار پارسایان

                    همه شاهدان به صورت تو به صورت و معانی

نه خلاف عهد کردم که حدیث جز تو گفتم

                    همه بر سر زبانند و تو در میان جانی

اگرت به هر که دنیا بدهند حیف باشد

                    و گرت به هر چه عقبی بخرند رایگانی

تو نظیر من ببینی و بدیل من بگیری

                     عوض تو من نیابم که به هیچ کس نمانی

نه عجب کمال حسنت که به صد زبان بگویم

                     که هنوز پیش ذکرت خجلم ز بی زبانی

مده ای رفیق پندم که نظر بر او فکندم

                     تو میان ما ندانی که چه می​رود نهانی

مزن ای عدو به تیرم که بدین قدر نمیرم

                     خبرش بگو که جانت بدهم به مژدگانی           

بت من چه جای لیلی که بریخت خون مجنون

                      اگر این قمر ببینی دگر آن سمر نخوانی

دل دردمند سعدی ز محبت تو خون شد

                   نه به وصل می​رسانی نه به قتل می​رهانی

 



:: موضوعات مرتبط: شعرهای سعدی , ,
:: بازدید از این مطلب : 1003
|
امتیاز مطلب : 30
|
تعداد امتیازدهندگان : 9
|
مجموع امتیاز : 9
تاریخ انتشار : 3 مهر 1398 | نظرات ()
نوشته شده توسط : مصطفی ترکمن

بسیار سفر باید تا پخته شود خامی

                       صوفی نشود صافی تا درنکشد جامی

گر پیر مناجاتست ور رند خراباتی

                      هر کس قلمی رفته​ست بر وی به سرانجامی

فردا که خلایق را دیوان جزا باشد

                      هر کس عملی دارد من گوش به انعامی

ای بلبل اگر نالی من با تو هم آوازم

                      تو عشق گلی داری من عشق گل اندامی

سروی به لب جویی گویند چه خوش باشد

                      آنان که ندیدستند سروی به لب بامی

روزی تن من بینی قربان سر کویش

                      وین عید نمی​باشد الا به هر ایامی

ای در دل ریش من مهرت چو روان در تن

                    آخر ز دعاگویی یاد آر به دشنامی

باشد که تو خود روزی از ما خبری پرسی

                   ور نه که برد هیهات از ما به تو پیغامی

گر چه شب مشتاقان تاریک بود اما

                   نومید نباید بود از روشنی بامی

سعدی به لب دریا دردانه کجا یابی

                    در کام نهنگان رو گر می​طلبی کامی



:: موضوعات مرتبط: شعرهای سعدی , ,
:: بازدید از این مطلب : 680
|
امتیاز مطلب : 33
|
تعداد امتیازدهندگان : 11
|
مجموع امتیاز : 11
تاریخ انتشار : 3 مهر 1398 | نظرات ()
نوشته شده توسط : مصطفی ترکمن

به پایان آمد این دفتر حکایت همچنان باقی

                   به صد دفتر نشاید گفت حسب الحال مشتاقی

کتاب بالغ منی حبیبا معرضا عنی

                   ان افعل ما تری انی علی عهدی و میثاقی

نگویم نسبتی دارم به نزدیکان درگاهت

                      که خود را بر تو می​بندم به سالوسی و زراقی

اخلایی و احبابی ذروا من حبه مابی

                      مریض العشق لا یبری و لا یشکو الی الراقی

نشان عاشق آن باشد که شب با روز پیوندد

                 و را گر خواب می​گیرد نه صاحب درد عشاقی

قم املا و اسقنی کاسا و دع ما فیه مسموما

                    اما انت الذی تسقی فعین السم تریاقی

قدح چون دور ما باشد به هشیاران مجلس ده

                   مرا بگذار تا حیران بماند چشم در ساقی

سعی فی هتکی الشانی و لما یدر ماشانی

                     انا المجنون لا اعبا باحراق و اغراق

مگر شمس فلک باشد بدین فرخنده دیداری

                      مگر نفس ملک باشد بدین پاکیزه اخلاقی

لقیت الاسد فی الغابات لا تقوی علی صیدی

                      و هذا الظبی فی شیراز یسبینی باحداق

نه حسنت آخری دارد نه سعدی را سخن پایان

 

                     بمیرد تشنه مستسقی و دریا همچنان باقی



:: موضوعات مرتبط: شعرهای سعدی , ,
:: بازدید از این مطلب : 655
|
امتیاز مطلب : 30
|
تعداد امتیازدهندگان : 9
|
مجموع امتیاز : 9
تاریخ انتشار : 3 مهر 1398 | نظرات ()
نوشته شده توسط : مصطفی ترکمن



سلسله موی دوست حلقه دام بلاست

                    هر که در این حلقه نیست فارغ از این ماجراست

گر بزنندم به تیغ در نظرش بی​دریغ

                    دیدن او یک نظر صد چو منش خونبهاست

گر برود جان ما در طلب وصل دوست

                     حیف نباشد که دوست دوستر از جان ماست

دعوی عشاق را شرع نخواهد بیان

                     گونه زردش دلیل ناله زارش گواست

مایه پرهیزگار قوت صبرست و عقل

                     عقل گرفتار عشق صبر زبون هواست

دلشده پای بند گردن جان در کمند

                      زهره گفتار نه کاین چه سبب وان چراست

مالک ملک وجود حاکم رد و قبول

                     هر چه کند جور نیست ور تو بنالی جفاست

تیغ برآر از نیام زهر برافکن به جام

                     کز قبل ما قبول وز طرف ما رضاست

گر بنوازی به لطف ور بگدازی به قهر

                     حکم تو بر من روان زجر تو بر من رواست

هر که به جور رقیب یا به جفای حبیب

                     عهد فرامش کند مدعی بی​وفاست

سعدی از اخلاق دوست هر چه برآید نکوست

 

                     گو همه دشنام گو کز لب شیرین دعاست

 



:: موضوعات مرتبط: شعرهای سعدی , ,
:: بازدید از این مطلب : 642
|
امتیاز مطلب : 29
|
تعداد امتیازدهندگان : 10
|
مجموع امتیاز : 10
تاریخ انتشار : 3 مهر 1398 | نظرات ()
نوشته شده توسط : مصطفی ترکمن





ساقی بده آن کوزه یاقوت روان را

                      یاقوت چه ارزد بده آن قوت روان را

اول پدر پیر خورد رطل دمادم

                      تا مدعیان هیچ نگویند جوان را

تا مست نباشی نبری بار غم یار

                      آری شتر مست کشد بار گران را

ای روی تو آرام دل خلق جهانی

                      بی روی تو شاید که نبینند جهان را

در صورت و معنی که تو داری چه توان گفت

                   حسن تو ز تحسین تو بستست زبان را

آنک عسل اندوخته دارد مگس نحل

                    شهد لب شیرین تو زنبورمیان را

زین دست که دیدار تو دل می​برد از دست

                      ترسم نبرم عاقبت از دست تو جان را

یا تیر هلاکم بزنی بر دل مجروح

                        یا جان بدهم تا بدهی تیر امان را

وان گه که به تیرم زنی اول خبرم ده

                      تا پیشترت بوسه دهم دست و کمان را

سعدی ز فراق تو نه آن رنج کشیدست

                      کز شادی وصل تو فرامش کند آن را

ور نیز جراحت به دوا باز هم آید

 

                        از جای جراحت نتوان برد نشان را

 



:: موضوعات مرتبط: شعرهای سعدی , ,
:: بازدید از این مطلب : 812
|
امتیاز مطلب : 21
|
تعداد امتیازدهندگان : 8
|
مجموع امتیاز : 8
تاریخ انتشار : 3 مهر 1398 | نظرات ()